Bij Gruss gaat het over het hebben van aandacht voor detail, over het niveau en de kwaliteit van de optredens. Een voorstelling bijwonen is een bijna metafysische ervaring, de eenheid van de groep artiesten en de eenheid en verbondenheid met hun dieren dwingen je te begrijpen wat er achter deze symbiose schuilgaat.

Het programma van Gruss zag en beleefde ik in Parijs voor de tweede keer. En weer werd ik getroffen door de schoonheid en kunst die de familie Gruss zo onweerstaanbaar vormgeeft.

In een Netflix documentaire over Renzo Piano, de architect van o.a. het beroemde Centre Pompidou in Parijs, wijdt hij langdurig uit over deze begrippen.

“Schoonheid en kunst roepen een emotie van verlangen op en zijn in staat de wereld mooier te maken. Ze gaan over het delen van waarden en staan tegenover begrippen als geld en macht. Schoonheid en kunst kunnen mensen veranderen, niet allemaal tegelijk natuurlijk, nee een voor een, maar ook dat is al goed”.

Natuurlijk, het is een traditierijke familie met een patriarchale structuur, maar de intensiteit die je ziet bij oud en jong en de artistieke emoties zijn niet opgelegd maar komen als vanzelf van binnenuit. Als de capriool van Dartagnan, waarmee Alexis een spel als van geliefden speelt, met een welhaast overdonderende climax slaagt zorgt dat tot lang na de voorstelling voor een opgewonden stemming.

Het chapiteau van Gruss is een plaats van beschaving, en een ontmoetingsplaats voor gelijkgestemden. Het valt me moeilijk om individuele nummers te beschrijven. De liefde voor het ambacht van circusartiest druipt van de voorstelling af en soms zijn het de komische expressies van Tony Florees en zijn schoonzus Kaylie en dan weer de pure liefde voor dressuur van Maud. Maar namen noemen is eigenlijk oneerbiedig voor de prestaties van alle generaties Gruss in de piste. Als aan het einde van de voorstelling, nadat we met een jockey tableau van 5 paarden en 10 mensen zijn verwend, de familie van 15 personen in de piste staat is onze dankbaarheid dat we dit mee konden maken groot en van “stil” genieten is dan ook geen sprake meer.

De generositeit van Alexis Gruss c.s. heeft dit publiek op deze zaterdagavond in januari de waarden van schoonheid en kunst laten beleven en, al was het maar voor even, de wereld mooier gemaakt.